ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

‘’Έρχονται στιγμές, σαν και αυτή τώρα που σκέφτομαι να μιλήσω. Να σας πώ
το δικό μου βίωμα, την δική μου πορεία, το δικό μου ταξίδι, το δικό μου δρόμο
και την δική μου καθημερινή μάχη. Άλλες
φορές πάλι σωπάω και σκέφτομαι, ποίος θα ενδιαφέρεται να διαβάσει την δική μου
ιστορία και στην τελική αν θα ωφελέσει σε κάτι.
Μήπως θα αλλάξω εγώ την κοινωνία; Ίσως να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, ποτέ
δεν ξέρεις...


Ως γνωστό, στην Ελληνική μυθολογία ο Ερμής ήτανε ο θεός της επικοινωνίας και αυτός
που μετάφερε τα μυνήματα. Θα μπορούσα να άφησω το δικό μου όνομα, αφού το
βιβλίο αναφέρετε στην ζωή μου, αλλά θέλω ο χαρακτήρας να έχει ένα συμβολικό
όνομα, έτσι με αυτο τον τρόπο να περναεί και ένα αισιόδοξο μύνημα. Γι αυτό τον
λόγο ονόμασα τον εαυτό μου Ερμή (μύνημα, επικοινωνία, αγγελιαφόρο), και το
επώνυμο μου Ελευθερίου (ελέυθερα, χωρίς φόβο για αλλαγή) κατά της ομοφοβίας
στην Κυπριακή και Ελληνική κοινωνία.

Η ιστορία που αφηγούμαι στίς πιο κάτω σελίδες είναι αληθινή, βιωματική και
διαδραματίζετε σε Κύπρο και Αγγλία. Αυτό το μπλόκ το αφιερώνω με όλη μου την
αγάπη, σε όλα τα παιδία που χάσανε την μάχη με την ομοφοβία.’’

Βενιζέλος Σωκράτους

Copyright © 2011-2017 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.



Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#


Saturday 24 January 2015

Κεφάλαιο 13:Ο πρίγκιπας και το απαγορευμένο φιλί

Κεφάλαιο 13:Ο πρίγκιπας και το απαγορευμένο φιλί

  Σεπτέμβριος 2005, Λονδίνο

  Δεν μπορούσα να κατανοήσω τότε το γιατί αλλά λίγο η καταπίεση που δεχότανε από την κακιά μητριά της και τις κόρες της, κάτι η νεράιδα και το ‘makeover’ που της έκανε με το μαγικό της ραβδάκι, κάτι ο πρίγκιπας στο τέλος που παντρέυτηκε μου άρεσαν όλα πάρα πολύ ως εικόνα και ίσως για αυτό να ζήλευα την Σταχτοπούτα. Η αλήθεια είναι όμως οτί ποτέ μου δεν την ονειρεόμουνα,ή μάλλον την ονειρεόμουνα αλλά της έκοβα τα μαλλία της και τις τα έβαφα, όπως έκανα στις Barbies της αδερφής μου. Αυτό με έκανε τότε να αναρωτιέμαι με το παιδικό μου μυαλό γιατί εγώ να πρέπει να παντρευτώ μια πριγκίπισσα αφού μέσα μου ζήλευα την Σταχτοπούτα που φιλούσε τον πρίγκιπα; Έλα που τότε κάνεις δεν μπορούσε να μου το εξηγήσει!

   Τι κι αν εδώ και ένα μήνα περίπου είχα ανακαλύψει την χώρα στης Νάρνιας, σαν ένας μοντέρνος Σταχτοπούτος δυστιχώς εξακολουθούσα να κουβαλάω μέσα στο μυαλό μου την κακιά μου μητριά με τις κόρες της, μου ήτανε τόσο δύσκολο να τις αντιμετωπίσω. Αμέτρητες φορές τόσα χρόνια περίμενα την νεράιδα του παραμυθιού να έρθει με το μαγικό της ραβδάκι και να με κάνει ετεροφυλόφιλο να μπορέσω να ερωτευτώ και στο τέλος να παντευτώ την πριγκίπισσα που θα έκανε χαρούμενες την κακιά μου μητριά και τις κόρες της, ποτέ δεν ερχότανε... 

   Κάθε φορά που πήγαινα για βόλτα στο Σόχο η κακιά μητριά μου η ‘Ομοφοβία’, μαζί με τις κόρες της, την ‘Γνώμη της κοινωνίας’ και την ‘Ντροπή’ με κρατούσανε φυλακισμένο μέσα σε ένα σκοτεινό κελλάρι να υπηρετώ πιστά τα δικά τους ιδανικά και πρέπει  ακόμη και εδώ στο Λονδίνο τόσες χιλιάδες μίλια μακριά.  Έτσι πολύ απλά πήγαινα για βόλτα και εξερυνούσα δειλά δειλά όλο αυτό τον νέο κόσμο χωρίς να αφήνω τον εαυτό μου να εκφραστεί όπως πραγματικά ένιωθε.

  Μέχρι που ένα βράδυ Σαββάτου είχα ακούσει για αυτό το Club που ονομαζότανε Heaven εκεί κοντά στο Σόχο και ήθελα τόσο πολύ να παώ αλλά δυστιχώς η μητριά μου με τις κόρες της πάλι δεν με αφήνανε...Με κρατούσανε κλεισμένο μέσα στο σκοτεινό κελλάρι των τύψεων. Άρχισα να κλέω και τότε εμφανίστικε από το πουθενά αυτή την φορά η καλή νεράιδια ‘η φωνή της καρδιάς μου’ και με το μαγικό της ραβδάκι έσπασε την κλειδαρία του σκοτεινού κελλαριού και ελευθερώθηκα. Με την βοήθεια της έκλεισα μέσα στο σκοτεινό κελλάρι την κακία μητριά μου με τις κόρες της. Η νεράιδα μου είχε πεί πως για μια νύχτα θα τις κρατούσε μέσα στο κελλάρι αλλά μόλις χαράξει το πρώτο φώς θα ελευθερωθούνε και τότε εγώ θα πρέπει να τις αντιμετωπίσω αν θέλω να ζήσω ελέυθερα. Ετσί απλά τις άφησα εκέι να φωνάζουνε, ετοιμάστικα και με το πρώτο τρένο γύρω στις έντεκα το βράδυ έφτασα στο Σόχο και πιο συγκεκριμένα στο Club Heaven.

   Όταν έφτασα είχα μεγάλη αγωνία αλλά παράλληλα ένιωθα τόσο δυνατός που κατάφερα να δραπετέυσω από την ‘ομοφοβία’, ΄την γνώμη της κοινωνίας’ και ‘την ντροπή’ έστω για μια νύχτα. Μόλις πέρασα την είσοδο του Heaven και έφτασα στην μεγάλη αίθουσα χορού ένιωθα τόσο όμορφα λές και ζούσα το δικό μου παραμύθι. Παντού ομοφυλόφιλα άτομα, να χορέυουνε, να φλερτάρουνε και εγώ να μπορώ να εκφράστω ελέυθερα και να είμαι ο εαυτός μου. Ενώ βρισκόμουνα μέσα στο dance floor ξαφνικά το βλέμα μου έπεσε πάνω σε ένα ελκυστικό νεαρό  άνδρα που το βλέμμα του με μαγνήτησε αμέσως. Σιγά σιγά αρχίσαμε να φλερτάρουμε, ήρθαμε πιο κοντά και παράλληλα αρχίσαμε να χορέυουμε στους ρυθμούς της House μουσικής. Ένιωθα τόσο όμορφα και μαγικά , ήμουνα εντελώς ο εαυτός μου, άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι ότι θα ήθελα να τον φιλήσω και το έβλεπα και στο δικό του βλέμμα. Έτσι καθώς χορέυαμε τον φίλησα έτσι απλά, γλύκα και αναπόφευκτα!

   Ξαφνικά τότε άρχισα να ακούω από μακριά τις φωνές της κακιάς μου μητριάς με τις κόρες της και όσο περνούσε η ώρα όλο και πιο πολύ δυνάμωνανε οι φωνές τους μέσα στο μυαλό μου. Αμέσως σκέφτηκα τα λόγια της καλής νεράιδας και πως μόλις χαράξει το πρώτο φως θα πρέπει να αντιμετωπίσω ‘την ομοφοβία’, ‘την γνώμη της κοινωνίας’ και ‘την ντροπή’ αν θέλω να ζήσω ελέυθερα. Τότε εγώ στα γρήγορα αποχαιρέτησα τον δικό μου πρίγκιπα και αφού ανταλάξαμε αριθμούς τηλεφώνου πήρα το πρώτο νυχτερινό λεωφορείο για την επιστροφή στο σπίτι μου και αμέσως χάθηκα στις σκέψεις μου...

   Κάπου εκέι στα μέσα της διαδρομής για την επιστροφή ξαφνικά έλαβα μήνυμα στο κίνητο από τον άγνωστο πρίγκιπα που σαν ένα ξεχασμένο γοβάκι ήρθε να μου δώσει την κινητήριο δύναμη για να μπορέσω σιγά σιγά να αρχίσω να αντιμετωπίσω την κακιά μητριά μου με τις κόρες της. ‘Χάρικα πάρα πόλυ που σε γνώρισα Ερμή απόψε και θα ήθελα να ξαναβρεθούμε σύντομα. Ελπίζω να έχεις ένα ασφαλή ταξίδι πίσω στος σπίτι σου. Φιλιά πολλά Angel’...

   Το απαγορευμένο φιλί τελικά δόθηκε για μένα με τον Angel μέσα στο Club Heaven , συνένοχοι στην ‘αμαρτία’ εγώ και ο πρίγκιπας του δικού μου παραμυθιού ενώσαμε τις ανάσες μας στον δικό μας παράδεισο. Το απαγορευμένο φιλί για μένα ήτανε αναπόφευκτο, θα έλεγα μοιριαίο, γλυκό , τρυφερό και ερωτικό. Το απαγορευμένο φιλί έπαψε να είναι απαγορευμένο και έτσι απλά έγινε μια γλυκιά ανάμνηση που μου ξυπνούσε την επιθυμία για το επόμενο.

   Πλέον δεν ζηλέυω την Σταχτοπούτα μόναχα την θαυμάζω για το θάρρος της που είχε να διεκδικήσει αυτό που πραγματικά ήθελε η καρδιά της και να αντιμετωπίσει την κακιά μητριά της με τις κόρες της. Η ζωή με έχει μάθει πως εμείς μονάχα αποφασίζουμε για το ποιοί θα είναι οι πρωταγωνιστές του δικού μας παραμυθιού, για την εξέλιξη που θα του δόσουμε καθώς και τις εικόνες που δημιούργουμε μέσα στο μυαλό μας για το ιδανικό παραμύθι.Κεφάλαιο 14: Deja vu
Copyright © 2015 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#

No comments:

Post a Comment