ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

‘’Έρχονται στιγμές, σαν και αυτή τώρα που σκέφτομαι να μιλήσω. Να σας πώ
το δικό μου βίωμα, την δική μου πορεία, το δικό μου ταξίδι, το δικό μου δρόμο
και την δική μου καθημερινή μάχη. Άλλες
φορές πάλι σωπάω και σκέφτομαι, ποίος θα ενδιαφέρεται να διαβάσει την δική μου
ιστορία και στην τελική αν θα ωφελέσει σε κάτι.
Μήπως θα αλλάξω εγώ την κοινωνία; Ίσως να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, ποτέ
δεν ξέρεις...


Ως γνωστό, στην Ελληνική μυθολογία ο Ερμής ήτανε ο θεός της επικοινωνίας και αυτός
που μετάφερε τα μυνήματα. Θα μπορούσα να άφησω το δικό μου όνομα, αφού το
βιβλίο αναφέρετε στην ζωή μου, αλλά θέλω ο χαρακτήρας να έχει ένα συμβολικό
όνομα, έτσι με αυτο τον τρόπο να περναεί και ένα αισιόδοξο μύνημα. Γι αυτό τον
λόγο ονόμασα τον εαυτό μου Ερμή (μύνημα, επικοινωνία, αγγελιαφόρο), και το
επώνυμο μου Ελευθερίου (ελέυθερα, χωρίς φόβο για αλλαγή) κατά της ομοφοβίας
στην Κυπριακή και Ελληνική κοινωνία.

Η ιστορία που αφηγούμαι στίς πιο κάτω σελίδες είναι αληθινή, βιωματική και
διαδραματίζετε σε Κύπρο και Αγγλία. Αυτό το μπλόκ το αφιερώνω με όλη μου την
αγάπη, σε όλα τα παιδία που χάσανε την μάχη με την ομοφοβία.’’

Βενιζέλος Σωκράτους

Copyright © 2011-2017 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.



Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#


Saturday 24 January 2015

Κεφάλαιο 12:Ασχημόπαπο ή Κύκνος; Εσύ, πώς νίωθεις;

Κεφάλαιο 12:Ασχημόπαπο ή Κύκνος; Εσύ, πώς νίωθεις;

  Άυγουστος 2005, Κύπρος    

   Όταν ήμουνα μικρό παιδί, η μήτερα μου πάντα το βράδυ πριν κοιμηθώ μου διέβαζε παραμύθια. Τότε δεν μπορούσα να κατανοήσω τον λόγο, αλλά το αγαπημένο μου παραμύθι ήτανε το ‘Ασχημόπαπο’. Η μητέρα μου καθότανε σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι μου και με την ζεστή γλυκιά φωνή της μου διεβάζε το παραμύθι...

   ‘Το μικρό ασχημόπαπο ήτανε τόσο διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα, ένιωθε άσχημα και τα βράδια κρυφά μακριά από όλους τους άλλους έκλεγε. Ένιωθε τόσο διαφορετικό και μόνο.’

  ‘Κανείς δεν με αγαπάει και όλοι με κοροιδέυουνε! Γιατί είμαι τόσο διαφορετικό από τα αδέρφια μου; Αν μπορούσα να έμοιαζα σαν και αυτά έστω για μία μέρα!’ Έλεγε λυπημένα το ασχημόπαπο.

   Εικοσί δύο χρόνια μετά, τέλικα έμελε αυτή να είναι η εξέληξη της δικιάς μου ζωής, το δικό μου παραμύθι,η δικιά μου πραγματικότητα!

   Το να μεγαλώνει ένα ομοφυλόφιλο παιδί στην Κυπριακή κοινωνία, δεν θα το χαρακτήριζα ακριβώς ως παραμύθι! Αυτό θα το έχετε καταλάβει διεβάζοντας την ιστορία μου μεχρί εδώ.. Έυχομαι να το καταλάβει κάποτε η κοινωνία μας που την αποτελούμε εμείς. Δυστηχώς η διαφορετικότητα και ότιδηποτε το άγνωστο, που παραμένει άγνωστο λόγω έλλειψης σωστής ενημέρωσης, προκαλεί τον παράλογο φόβο της κοινωνίας. Παρόλο που βρισκόμαστε στις αρχές της δέυτερης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα, κακά τα ψέματα το νησί μας έιναι γεμάτο με κύκνους, που η κοινωνία με την άρνηση της πεισματικά να τους αποδεκτεί τους κάνει να νίωθουνε ασχημόπαπα. Τα ‘ασχημόπαπα’ υπήρχανε , υπήρχουνε και θα υπάρχουνε για πάντα! Κάποια από αυτά το αντιλαμβάνουντε πρόωρα ότι είναι κύκνοι και ζούνε την ζωή τους, κάποια άλλα το αντιλαβάνουντε στην πορεία και κάποια άλλα δεν το αντιλαμβάνοντε δυστηχώς ποτέ. Ίσως να μην το αντιλαμβάνοντε από φόβο, ίσως από άρνηση και έτσι απλά προσπαθούνε απεγνωσμένα να ζήσουνε μια ζωή βλέπωντας το είδωλο τους ως ‘ασχημόπαπα’.  Κάποια ‘ασχημόπαπα’ ίσως μέσα τους βαθία να το νιώθουνε ότι δεν είναι σαν τις άλλες πάπιες και απλά κάνουνε την ‘πάπια’ από ‘επιλογή’ για να πάνε με τα νερά του ποταμού της κοινωνίας. Το ξέρω, είναι δύσκολο, είναι μέγαλο ρίσκο να σταματήσεις να κάνεις την ‘πάπια’, είναι αυτό που λέμε ‘coming out of your comfort zone’. Υπήρξα και εγώ μέσα στο μυαλό μου ‘ασχημόπαπο’, πέρασα και εγώ την φάση που έκανα ‘την πάπια’, αλλά στην τελική ποτέ δεν ήθελα να είμαι πάπια απλά η κοινωνία με έκανε να πιστέυω πως μονάχα ως πάπια θα μπορούσα να είμαι αποδεκτός.

   Μέχρι που ήρθε η φάση στην ζωή μου, που ένιωθα τα νερά του δικού μου ποταμού που κολυμπούσα να μην κυλάνε πλέον , κάπως είχα μένει ακίνητος. Βάλτωσα! Όπως πολύ χαρακτιρηστικά μου έιχε πει και η Ναταλία σε μια προσπάθεια της να με ταρακουνίσει. Τι κι αν με μεγάλη επιτυχία έκανα ‘την πάπια’ όταν κοίταζα την αντανάκλαση του ειδώλου μου στην επιφάνεια της λίμνης της κυπριακής κοινωνίας, έβλεπα μονάχα ένα ‘ασχημόπαπο’ που προσπαθούσε απεγνωσμένα να μιμηθεί τις άλλες πάπιες.

   Έτσι ένα απόγευμα, Τετάρτη, 3 Αυγούστου 2005, πήρα την μεγάλη απόφαση και ‘το σκάσα’ σαν ένα άλλο απογοητευμένο ‘ασχημόπαπο’ από το φράκτη του αγροκτήματατος. Με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα αεροπορικό εισητήριο με ανοιχτή επιστροφή, άνοιξα τα φτερά μου με ένα από τα τρία αεροπλάνα της Helios για ένα ταξίδι ‘out of my comfort zone’ προς αναζήτηση για ένα μέρος που δεν θα με κοροίδευαν πια, που δεν θα χρειαζότανε να κάνω την ‘πάπια’. Για μια χώρα που ο δικός μου ήλιος θα έλαμπε και πάλι. Για την χώρα της Νάρνιας...  για το βροχερό Λονδίνο.

...........................................................................................................................

Άυγουστος 2005, Λονδίνο

   Στην αρχή ήμουνα τόσο μόνος και τρομαγμένος, αλλά δεν έχασα την αισιοδοξία μου, πάντα την κουβαλούσα μαζί μου μέσα στις αποσκευές μου, έτσι συνέχισα την αναζήτηση μου για άλλες λίμνες στην χώρα της Νάρνιας με πιο φιλικά νερά από αυτή του ‘αγροκτήματος’ της κυπριακής κοινωνίας. Μέσα στις πρώτες εβδομάδες της αναζήτησης μου μετά από κάποιες απογοητέυσεις ανακάλυψα τελικά την ‘Μεγάλη λίμνη’, την οποία μου είχανε αποκαλύψει τότε στο διαδίκτυο άλλοι κύκνοι. Νόμιζα ότι υπήρχε μονάχα στα παραμύθια.... Τελικά όμως η ‘Μεγαλή λίμνη’ ή αλλιώς κατά τους πολλούς Σόχο υπήρχε προς μεγάλη μου έκπληξη και ήτανε γεμάτη με πανέμορφους λευκούς και μάυρους κύκνους αλλά και νεοφερμένα ‘ασχημόπαπα’.

   Στο Σόχο ή ‘Μεγάλη λίμνη’ στην χώρα της Νάρνιας κάθε νεοφερμένο ‘ασχημόπαπο’ κουβαλάει την δική του ιστορία, το δικό του παραμύθι, το δικό του δράμα, τα δικά του όνειρα και την δικία του ‘άσχημη’ αλήθεια. Κάποια ‘ασχημόπαπα’ έρχονται στην ‘Μεγάλη λίμνη’ για να δραπατέυσουνε από τις ομοφοβικές κοινωνίες τους, κάποια άλλα για να ανακαλύψουνε τους πραγματικούς τους εαυτούς, κάποια άλλα για να ζήσουνε μια διπλή ζωή, κάποια άλλα για την αναζήτηση σεξουαλικού συντρόφου μιας νύχτας, κάποια άλλα για να βρούνε την αγάπη ή τον έρωτα και τέλος κάποια άλλα για να συναντήσουνε άλλα ‘ασχημόπαπα’ σαν κι αυτά και να νιώσουνε αποδεκτά.

   Από τις πρώτες μου περιδιαβάσεις στην ‘Μεγάλη λίμνη’ τον θαυμασμό μου τραβήξανε από μακριά οι πανέμορφοι κύκνοι που περπατούσανε περήφανοι με το κεφάλι ψηλά.

   Όσπου μια ημέρα κάποιος από αυτούς με πλησιάσε λέγωντας μου ‘Είσαι και εσύ κύκνος σαν και εμάς. Από που προέρχεσαι;’

  ‘Εμένα είπες κύκνο!;’ Τον ρώτησα έκπληκτος. ‘Αφού εγώ είμαι ένα ‘ασχημόπαπο’, στην kυπριακή κοινωνία από όπου κατάγομαι όλοι έτσι με αποκαλούνε κοροιδευτικά’ του είπα.

  ‘Είσαι σίγουρος;’ Με ρώτησε ο περήφανος κύκνος. ‘Για κοίταξε ξανά τριγύρω σου και να περπατάς με το κεφάλι ψηλά από εδώ και πέρα.’

   Τότε προς μεγάλη μου έκπληξη όταν κοίταξα την αντανάκλαση του ειδώλου μου στην επιφάνεια της ‘Μεγάλης λίμνη’ του Σόχο είδα ένα πανέμορφο λευκό κύκνο!

   Κάποιες φορές αυτό που θέλει να μας παρουσιάσει μια κοινωνία για το τι θεωρείτε ελκυστικό, για το τι θεωρήτε όμορφο, για το τι θεωρήτε φυσιολογικό, για το τι θεωρήτε αποδεκτό να είναι όλα απλά παραμορφωμένες θεωρείες. Αντανακλάσεις από την επιφάνεια της λίμνης μιας κοινωνίας που δυστηχώς τα νερά της έχουνε βαλτώσει προ πολλού. Αναπόφευκτα πολλοί από εμάς προβάλουμε επάνω μας τις πιο πάνω θεωρείες συνειδητά ή υποσυνείδητα, με αποτέλεσμα να παραμορφώνουμε τον εαυτό μας στα δικά μας μάτια, από τον κύκνο που η ζωή μας προορηζεί να εξεληχτούμε σε ένα ‘ασχημόπαπο’.Κεφάλαιο 13:Ο πρίγκιπας και το απαγορευμένο φιλί
Copyright © 2015 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#

No comments:

Post a Comment