Νύχτα Μπουάτ
Ποία άμορφη μάζα θα έρθει απόψε, να με κατασπαράξει
Μες στην αστείρευτη έμπνευση της διαδρομής
Που διάλεξα με την ηρεμία της ψυχής μου;
Κι όμως,
Τι κι αν νιώθω χαμένος, στο βουητό του πλήθους
Μέσα μου, θα είναι ξάστερη η τελική διαδρομή
Το νόημα χάνεται, μέσα στον φθόνο
Της ακατανίκητης έλξης, για μια αγάπη, ένα έρωτα
Του άπλαστου υλικού της ζωής
Πάνω στην απληστία του ατόμου
Σβήνω σαν δηλητηριασμένο όνειρο
Την άξεστη τροποδιάθεση του εγώ μου
Και μετά, σαν παιδί που γελάει στον άρχοντα του σκότους
Φέυγω με την πλάτη, πίσω στην λιακάδα
Που βγάινει μετά από το ντόμινο, του άδικου στοιχείου της ύπαρξης.
Πώς έγινε σε ένα βράδυ μόνο,
Να χαθώ , να σε βρώ
Και να σκοτώσω τον αόρατο πόνο;
Κι όμως στην διείσδυση
Του καταστρεπτικού χημεικού στοιχείου
Της αδρεναλίνης μου, συνειδητοποιώ...
Πώς σε θέλω και φοβάμαι να σε αγαπήσω
Μήπως και σε χάσω, στο ξημέρωμα
Σαν ατμός της πρώτης νύχτας.
Ερμής Ελευθερίου
Copyright © 2011 Ermis Eleutheriou. All rights reserved.
Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#
Registered with the UK Copyright Service. Registration No: #284651447#
"Το νόημα χάνεται, μέσα στον φθόνο
ReplyDeleteΤης ακατανίκητης έλξης, για μια αγάπη, ένα έρωτα
Του άπλαστου υλικού της ζωής"
με τον ποιητικό λόγο πάντα περισσότερες χορδές αγγίζουμε.
ReplyDeleteΞενικός